A ja stoju pid kałynow, kałyna si chyłyt',
A ja płaczu za myłeńkym, a mamka si dywyt':
– Oj czo ty si, kałynońko, w dołynu zihnuła?
Ne płacz, ne płacz, moja dońko, bo-s ne jeho buła.
– Ja ne płaczu, moja mamko, ja sobi spiwaju,
Ja wtratyła myłeńkoho ta j wże ne spijmaju.
Nema moho myłeńkoho, nema moji kwitky,
Ta piszła by-m wyzyraty, ta ne znaju, widky.