A ya stoyu pid kalynov, kalyna si chylyt',
A ya plachu za mylenkym, a mamka si dyvyt':
– Oy cho ty si, kalynonko, v dolynu zihnula?
Ne plach, ne plach, moya donko, bo-s ne yeho bula.
– Ya ne plachu, moya mamko, ya sobi spivayu,
Ya vtratyla mylenkoho ta y vze ne spiymayu.
Nema moho mylenkoho, nema moyi kvitky,
Ta pishla by-m vyzyraty, ta ne znayu, vidky.