Oj pid mostom ryba z chwostom tripoczet'sja chytro;
Tikaw, tikaw z Stanisława nasz Marysjuk Dmytro.
A win tikaw czerez lis ta j zaszumiw łystom,
Ne sam że win, brattja, tikaw, ałe z towarystwom.
A jak że win, brattja, tikaw, zdybały dwa łjude:

– Oj cy sjuda na Putyłju dorożeczka bude?
Oj cy sjuda na Putyłju ta j do Jasenowa,
Ta j budemo powertaty spizna do Sirowa.
Powernuły do Sirowa: "Cy ty spysz, cy czujesz?
Pusty mene do switłońky, de sama noczujesz!"

– Ja was, chłopci Marysjuky, sjuda ne puskaju,
Szczo wam treba do potreba, kriz' wikno wam daju!

– A nam treba pistołjety j nowoji rusznyci,
My ne znajem dorożeczky ta j do Odowyci.
W Putyliwci dobri łjude zisłały paniwku,
Oj to Welhan – dobryj chłopec' – wypyw wsju horiwku.
W Putyliwci dobri łjude Welhana zw’jazały,
Popid konja woronoho niżky mu wkowały.
Popid konja woronoho niżky mu wkowały,
Ja do pana kapitana łystok widosłały.
A jak uzjaw pan kapitan ta proczytaw łystok:
– Na szczo wy ho ba j zw’jazały,– Welhana-opryszka?

– My by jeho ne w’jazały, my by ho ne były,
Za namy si, pane, whanjaw z zaliznymy wyły.
Z zaliznymy, każe, wyły ta j z jasnymy zwizdy,
Ta tam jeho pochowajte, de si pany z’jidjet.
Oj budut' si ba j z’jizdyty, budut' si pytaty,
Kotryj bude wynuwatec',– budemo szukaty.
Najszły, najszły wynuwatci[w] – dwa Kyryły Hryci;
Weły, weły wynuwatci[w] popid szybenyci.