Oj koby ja buła znała, szczo jdesz na panszczynu,
Ja by buła ty zwaryła u hornjatku czyru*.
Koby ja buła znała, szczo w trawu zełenu**,
Ja by buła ty zwaryła rybku nesołenu.
Oj koszu ż ja, oj koszu ż ja, tak jak druhi kosjat',
Czużi żinky jisty nesut', moja ne wynosyt'.
Oj koszu ż ja, oj koszu ż ja – wże sonce w obida,
Ta nadijszła popry mene błyzeńka susida.
– Oj susido-susidyce, zroby moju wołju,
Powerny tam ta zbudy tam nehidnuju moju!
Oj koszu ż ja, oj koszu ż ja ta j posered łana,
[Oj] nadijszły popry mene ta j dwa otamany, (2)
A meni si prywydiło, szczo to sztyry pany.
Oj koszu ż ja, oj koszu ż ja wże po konec' hajku,
Ta witnu si na myłeńku toneńku nahajku.
Idu sobi hajem-krajem ta j sobi tołkuju:
– Czy maju, ti, bido, byty, czy ti podaruju?
Jak ja budu tebe byty, budesz howoryty:
"Pobyła mni łycha dolja, ne możu chodyty!"
Pryjszow że ja ta dodomu, wzjaw dweri wchyljaty,
A nehidnaja si wzjała z posteli ruszaty.
– Oj czomu ż ty, moja myła, tohdy ne topyła,
Ta jak tebe błyzeńkaja susida budyła?
– Oj tomu ja, mij myłeńkyj, tohdy ne topyła,
Nema zamkiw koło dwerej, chatu-m ne łyszyła.
– Czomu-s tohdy ne topyła, jak towary iszły?
– Buły drowa na drowitni, do chaty ne wwijszły.
– Czomu-s tohdy ne topyła, ta jak zorja zijszła?
– Bihła woda popry chatu, do chaty ne wwijszła.
Niczo, niczo, mij myłeńkyj, ja budu paljaty,
Oj idy ż ty ta wnesy ż ty wodyci do chaty, (2)
W opiwnoczi, w try hodyny, budesz weczerjaty!
Piszow że ja po wodycju ta j z konowoczkamy,
Zdybajusja z bratykamy ta j iz sestryczkamy.
– Czy czuły wy, ridni brattja, ta j wy, ridni sestry,
Szczo szcze nyni ne obidaw, muszu wody nesty?!
– Niczo, niczo, nasz bratyku, szczo nesesz wodycju,
Koły majesz na podwir’ju ładnu mołodycju.
Pryjszow że ja do chatyny, siw ta j zadumawsja,
Ta j na bidu, ta j na łycho lih ta j izdrimawsja.
Nehidna si utiszyła ta j w peczi zalljeła,
Ta j wylizła na picz spaty, kożuchow si wkryła.
Oj bo spłju ja, oj bo spłju ja ta j ne dosypljaju,
Myłeńkaja jak uczuła ta j ruczkow machnuła,
Ta jak spała, tak zbrechała, jak by prybahnuła.
– Buła w tebe, mij myłeńkyj, weczerońka hidna.
Koły pryjszła ta j izziła kitoczka susidna.
– Oj czoho ty, moja myła, ta taka prokljata,
Szczo ja ne maw soroczeczky na rizdw’jani swjata?
– Niczo, niczo, mij myłeńkyj, to naprotiw posta,
Ta je w mene szcze na podi tych weretin dosta.
A za roczok, poczynoczok***, a za dwa-m zmotała,
Djakuj bohu, mij myłeńkyj, szczo-m ti si distała!