Doszcz projszow i zmyw moji kartyny
Farby wsi złyłysja w sire...
I nawkoło łysz chołodni stiny.
Ja nawkoliszky stoju...

Snih projszow, zamerzły wsi kartyny.
Wony znajut', znaje witer...
Szczo meni łyszyłosja jedyne –
Podaruju jich wohnju.

Pryspiw:
Hory, hory, mij wohoń, hory, hory!
Zihrij mene, mij wohoń!

Szczo ż ty, muzo, nawit' ne zachodysz?
Dumajesz, skinczyłys' farby?
Jak zawżdy sobi szczos' naworożysz,
A chudożnyk potim p’je.

Ta joho ty bilsze ne cikawysz –
W ńoho beztałannyj skarb.
Znowu ty smijeszsja ta łukawysz...
A podywys', szczo w ńoho je!

Pryspiw