Bat'ku łjubyj, ridnyj ty mij!
Wże syn posywiw dawno twij.
Żyttja tak nestrymno pływe –
Spohadamy serce żywe:
Pro sad kwituczyj u seli,
De dit'my bihały mali;
Jak nas do szkoły prowodżaw,
Z łjubow’ju szczepy prywywaw.
Bat'ku łjubyj, wczytełju mij!
Proszu, chocz na myt' powernys',
W sadu pomiż jabłuń projdys'.

Ditej nawczyw ty łjubyty
Serce wsim druzjam daryty.
Myru jim, szczastja bażaty,
Zemłju ridnu szanuwaty.
Nemow by uczora buło –
Kudys' iz witrom zahuło...
Łyszyłas' w serci tuha, bil,
A miż dumkamy – zametil.
Mołju, chocz na myt' powernys',
Bat'ku łjubyj, wczytełju mij.
Wdjacznyj doli – syn bo ż ja twij!