Ivan buv z Vinnyc'koyi oblasti,
Vodyv napuvaty chudobu za selo
Ale dolya mala svoyi prystrasti,
I yoho do stolyci zaneslo.

Vona bula prekrasnaya shpolyanochka
Os'o, osa, osu v osynu,
Tam u druha bula p’yanochka,
Tak Ivan pokochav Chrystynu.

Vona navchalas' v instytuti,
Bula "dyuze vumna", znala pochidni,
Zaymalas' sportom, skakala na batuti
I v planetariy chodyla v vychidni.

Ivan buv chlopec' robotyashchyi,
Vin na zavodi tanky vypuskav,
Vin tokar buv iz vsich v cechu naykrashchyi
I doshku poshany zavzdy prykrashav.

– Vychod' za mene, Chrystyu, zamiz,
Tvoyim navik ya obicyayu buty.
– Ne vyidu ya za tebe zamiz,
Ya pro ce ne chochu navit' chuty.

– Ale ne na toho ty popala, virysh, –
Ivan charakterom buv chlopec' vpertyi, –
Abo pid vinok ty zi mnoyu pidesh,
Abo krashche meni todi vmerty!

"Hirko! Hirko! – krychaly p’yani hosti, –
Day vam Boze shchastya, mnohaya lita!"
Muzyky zmovkly, i tilky des' o shostiy
V kimnati molodych ne stalo svitla.

Maty zbyrala kovbasy i syru,
Maty provodzala ditok do stolyci.
– Stanemo my, mamo, u cherhu na kvartyru.
Day-no na proshchannya napytysya vodyci.

Tak vse stalosya, yak i hadalosya,
Vse vidbulosya naykrashchym chynom,
Slava Bohu chotilos', slava Bohu mohlosya,
Na vesnu Chrystyna prynesla syna.

Try visimsot, nazvaly Andriyem.
Znovu maty zbyraye kovbasy i syru.
Chrystyna posmichayet'sya, Ivan radiye.
Yak uraz pidiyshla cherha na kvartyru.

Chlopchyk pidrostav do nauk prydatnyi,
Vyvchav komp’yuter i anhliys'ku movu,
Chemnyi buv i akuratnyi.
– Yak tam u shkoli? P’yatirka znovu?

Lito, kanikuly, vesela pora!
– Telehrama, bud' laska, rozpyshit'sya, ruchka.
"Ivanku, Chrystynko, a chy ne pora
Pokazaty meni moho onuchka!"

Yichaly na poyizdi i na avtobusi,
Sirymy hruntivkamy pylyuky nakovtalys'.
Vona vze na porozi. – Bizy synku do babusi! –
Ivanko i Chrystynka z matir’yu vitalys'.

– A ty chomu movchysh, lyubyi miy onuchku,
U tobi z, malyatko, kozac'kaya krov ye.
Ya molochka nallyu tobi povnuyu kruzku.
– Zdravstvuyte, babushka, kak Vashe zdorov'e?