Iwan buw z Winnyc'koji obłasti,
Wodyw napuwaty chudobu za seło
Ałe dolja mała swoji prystrasti,
I joho do stołyci zanesło.

Wona buła prekrasnaja szpoljanoczka
Os'o, osa, osu w osynu,
Tam u druha buła p’janoczka,
Tak Iwan pokochaw Chrystynu.

Wona nawczałas' w instytuti,
Buła "djuże wumna", znała pochidni,
Zajmałas' sportom, skakała na batuti
I w płanetarij chodyła w wychidni.

Iwan buw chłopec' robotjaszczyj,
Win na zawodi tanky wypuskaw,
Win tokar buw iz wsich w cechu najkraszczyj
I doszku poszany zawżdy prykraszaw.

– Wychod' za mene, Chrystju, zamiż,
Twojim nawik ja obicjaju buty.
– Ne wyjdu ja za tebe zamiż,
Ja pro ce ne choczu nawit' czuty.

– Ałe ne na toho ty popała, wirysz, –
Iwan charakterom buw chłopec' wpertyj, –
Abo pid winok ty zi mnoju pidesz,
Abo kraszcze meni todi wmerty!

"Hirko! Hirko! – kryczały p’jani hosti, –
Daj wam Boże szczastja, mnohaja lita!"
Muzyky zmowkły, i tilky des' o szostij
W kimnati mołodych ne stało switła.

Maty zbyrała kowbasy i syru,
Maty prowodżała ditok do stołyci.
– Stanemo my, mamo, u czerhu na kwartyru.
Daj-no na proszczannja napytysja wodyci.

Tak wse stałosja, jak i hadałosja,
Wse widbułosja najkraszczym czynom,
Sława Bohu chotiłos', sława Bohu mohłosja,
Na wesnu Chrystyna prynesła syna.

Try wisimsot, nazwały Andrijem.
Znowu maty zbyraje kowbasy i syru.
Chrystyna posmichajet'sja, Iwan radije.
Jak uraz pidijszła czerha na kwartyru.

Chłopczyk pidrostaw do nauk prydatnyj,
Wywczaw komp’juter i anhlijs'ku mowu,
Czemnyj buw i akuratnyj.
– Jak tam u szkoli? P’jatirka znowu?

Łito, kanikuły, weseła pora!
– Tełehrama, bud' łaska, rozpyszit'sja, ruczka.
"Iwanku, Chrystynko, a czy ne pora
Pokazaty meni moho onuczka!"

Jichały na pojizdi i na awtobusi,
Sirymy hruntiwkamy pyłjuky nakowtałys'.
Wona wże na porozi. – Biży synku do babusi! –
Iwanko i Chrystynka z matir’ju witałys'.

– A ty czomu mowczysz, łjubyj mij onuczku,
U tobi ż, maljatko, kozac'kaja krow je.
Ja mołoczka nallju tobi pownuju krużku.
– Zdrawstwujte, babuszka, kak Wasze zdorow'e?