Lis...
Vkrytyi snihom lis.
Pid velychnym nebom,
Sered bilych hir.

Nich...
Z lisom vich-na-vich.
Chuyu tilky tebe,
Strymuyuchy zir.

Vir
Kryshtalevych ozer ocham.
Ne pokynu sercem
Cey prechystyi chram.
Ya dusheyu y dumkamy tam...

Tysnut' tysyachi temnych bram.
Krov tak sylno b’yet'sya...
Shcho ya vtrachu i shcho viddam –
Vse odno zalyshus' ya tam...

Sered nochi,
Pid hilkamy,
U ozercya
Kryzanoho
Zaplyushchu ochi,
Zamerznut' rany,
Zab’yet'sya serce –
Nema nikoho,

Tilky viter,
Ta y dereva,
Snih loskoche,
Ukryvaye,
Kryha vkryta
Kryshtaleva –
Taki nochi
V moho Rayu...

V snach rozchynyayuchys' bil promyne
I vse-taky shchos' nepokoyit' mene,
Serce vse shvydshe i shvydshe stuchyt',
Nemov vidchuvaye zahybeli myt'.
I po sekundam vidstukuye chas,
Os' vono – spravznye zyttya bez prykras,
A shcho maye sens, yakshcho skoro pomru?
Az raptom prymara prodovzuye hru!..

Vmyt' z poshmatovanych sirych nebes
Zirvet'sya shtorm, yak rozlyuchenyi pes,
Vdaryt' poryvom ta y vdaryt' ishche,
Chytki budivli roztroshchyt' ushchent.
Tysyachi vyrve iz kornem derev,
Povitrya pronyzyt' vbyvayuchyi rev,
I vsich pochovaye u biliy truni
Vitrom bezzalnym probudzenyi snih.