A ya zapytala v vitru,
Chomu vse otak zdiysnylos'.
Pryishlo u zyttya ne zvidky,
I v nikudy rozlylos'.
A viter moye blahannya
Lysh cholodom obiymaye,
I tilky sumne movchannya
U vidpovid' lunaye.

Pryspiv:
A ya ne mozu zyty,
Koly tebe ne bachu.
Yak tyazko rozlyubyty
Teplo dolon haryachych.

A ya zapytala v neba,
Chy zmozu use zabuty –
I te, shcho uze ne treba,
I te, shcho ne povernuty.
A nebo meni skazalo, –
Takoho ne zabuvayut',
Lyubovi zavzdy zamalo,
Koly yiyi rozbyvayut'.

Pryspiv