Oy buv Sava v Nemyrovi v lyachiv na obidi,
Vin ne znaye, ne hadaye o svoyeyi bidi. (2)
– Da chomus' meni, myli brattya, med-vyno ne p’yet'sya.
Des' na mene molodoho bidonka kladet'sya. (2)
Da sidlay, chlopche, ta sidlay, malyi, konya voronoho,
A pid sebe, malyi chlopche, staroho hnidoho... (2)
Stoyit' yavir nad vodoyu, v vodu pochylyvsya.
Ide Sava z Nemyrova, tyazko zazuryvsya. (2)
Oy pryyichav ta pan Sava do svoyeho dvora,
Pytayet'sya chelyadonky: "Chy vse harazd doma?" (2)
– A vse harazd, a vse harazd, tilko odno strashno:
Vyhlyadayut' iz-za hory try kozaky chasto. (2)
Oy siv Sava kinec' stola, dribni lysty pyshe.
Yeho zinka molodaya dytynu kolyshe. (2)
Oy siv Sava kinec' stola, stav lysty chytaty.
Uskochyly try kozaky ta y staly pytaty: (2)
– Oy zdorov, zdorov, pane Savo, yak ty pozyvayesh?
Dalekiyi hosti mayesh, chym yich pryvitayesh? (2)
– Oy ne znayu, myli brattya, chym ze vas vitaty;
Porodyla zinka syna, budu v kumy braty. (2)
– Oy koly b ty, pane Savo, chtiv u kumy braty,
Ty b ne chodyv ta do Sichi cerkvy ruynuvaty. (2)