Oj buw Sawa w Nemyrowi w ljachiw na obidi,
Win ne znaje, ne hadaje o swojeji bidi. (2)
– Da czomus' meni, myli brattja, med-wyno ne p’jet'sja.
Des' na mene mołodoho bidońka kładet'sja. (2)
Da sidłaj, chłopcze, ta sidłaj, małyj, konja woronoho,
A pid sebe, małyj chłopcze, staroho hnidoho... (2)
Stojit' jawir nad wodoju, w wodu pochyływsja.
Ide Sawa z Nemyrowa, tjażko zażurywsja. (2)
Oj pryjichaw ta pan Sawa do swojeho dwora,
Pytajet'sja czeljadońky: "Czy wse harazd doma?" (2)
– A wse harazd, a wse harazd, tilko odno straszno:
Wyhljadajut' iz-za hory try kozaky czasto. (2)
Oj siw Sawa kinec' stoła, dribni łysty pysze.
Jeho żinka mołodaja dytynu kołysze. (2)
Oj siw Sawa kinec' stoła, staw łysty czytaty.
Uskoczyły try kozaky ta j stały pytaty: (2)
– Oj zdorow, zdorow, pane Sawo, jak ty pożywajesz?
Dałekiji hosti majesz, czym jich prywitajesz? (2)
– Oj ne znaju, myli brattja, czym że was witaty;
Porodyła żinka syna, budu w kumy braty. (2)
– Oj koły b ty, pane Sawo, chtiw u kumy braty,
Ty b ne chodyw ta do Siczi cerkwy rujnuwaty. (2)