Ya idu u potoci lyuds'koyi bezodni.
Ya s'ohodni chuza i daleka s'ohodni.
Moyi nohy vazki ta zemli ne vidchuvayut',
Bo teper v moyiy dushi shchos' pomyraye.
Miy nastriy takyi, shcho chochet'sya vyty
I vid bolyu ne znayesh kudy sebe podity,
Ta koly znayet'sya, shcho vychodu nemaye,
Nache hrim iz nebes tyshu holos lamaye:

Pryspiv:
Pidnimysya z kolin tvoye serce blahaye!
Ty ne budesh rabom, yakshcho ne bazayesh!
Treba syly zibraty, z nulya vse pochaty,
A chto kaze: Ne vyide!.. chay yde!..

Tak, lyuds'ka pryroda pidla,
Zorstoka, lycha, lukavstvom bahata,
Ta shcho kalichyt' naybilshe dushu y tilo –
Ce druziv pidstava, ce zrada.
Ta chas rany hoyit', vsi hrani styraye
I vsya moya zlist' kudys' propadaye,
Bo chto sylnyi duchom, toy ne tikaye
I dolya zorstoka nas ne zlamaye!

Pryspiv

Yak tilky vidkryvayu ya svoyi-moyi ochi,
Cey holos dolynaye do mene shchonochi!
Yak tilky zakryvayu ya svoyi-moyi ochi,
Cey holos prychodyt' do mene shchonochi!
Yak tilky vidkryvayu ya svoyi-moyi ochi,
Cey holos, mabut', shchos' vid mene choche!
Yak tilky zakryvayu ya svoyi-moyi ochi,
Cey holos, cey holos!..

Pryspiv