S'ohodni doshch postukav u moye zaplakane vikonce
Ya vyhlyaduyu na vulycyu – kudy podilos' sonce?
Bulo vono shche vchora, vsim prominnya daruvalo,
A s'ohodni siri chmary vid nas yoho schovaly.
Plachut' vulyci, dorohy, poshmatovani dereva,
Viter lystya obryvaye zi staroho moho klena.
I choch sumno meni, ta depresiyi ne stalo.
Ya chochu, shchob my razom cyu pisnyu spivaly.

Idy, bizy za mnoyu, bo tilky doshch zmyye strach,
Roztopyt' serce tvoye, roztopyt' lid v tvoyich dumkach.
Idy, bizy skorishe, vidchuy mene nazavzdy,
Bo nich buvaye svitlisha, koly ye doshch, ya i ty.

Odyahnusya ya teplishe i porynu u cey morok.
Doshch s'ohodni meni druh i zovsim ne voroh.
Budut' nohy sami yty po dorozi, shcho bez krayu,
Moze ya shche povernus', a moze zablukayu.
Ty mene shche zapytay, shcho znachodzu ya v ciy tyshi,
Moze vidpovid' znaydu, a zreshtoyu, navishcho?
Prosto doshch mene poklykav i poviv za soboyu.
Ya chochu, shchob miy nastriy rozdilyvsya z toboyu.