Zustriv shlyachom divchynonku, popytav vodyci.
Vona meni vidkazala: "Idy do krynyci!
Idy, lehinyu, do krynyci, tam sobi nap’yeshsya.
Moze, chochesh podyvytys' – chom ne pryznayeshsya?"

Pryspiv:
Ty kazala: "Pryidu", ty kazala: "Budu", ya pryishov – tebe nema, shukav tebe povsyudy.
Ty kazala: "Pryidy", ty kazala, kudy, ta tebe na tomu misci ne bulo y ne bude.

Chochu, lado, podyvytys', yaka v tebe shana,
Shchob sya potim ne kartaty za tyazku omanu.
Idy, lehinyu, v luh zelenyi, barvinkom stelysya,
Shcho ya vmiyu shanuvaty, pryidy podyvysya.

Pryspiv:
Ty kazala: "Pryidu", ty kazala: "Budu", ya pryishov – tebe nema, shukav tebe povsyudy.
Ty kazala: "Pryidy", ty kazala, kudy, ta tebe na tomu misci ne bulo y ne bude.

Skilky ya tebe hukav, ta ty mya ne chula.
Mabut', krasnaya divchyno, ty mene zabula.
Krashche bulo by, divchyno, meni tya ne znaty.
Ya poyidu v svit velykyi inshoyi shukaty.

Pryspiv:
Ty kazala: "Pryidu", ty kazala: "Budu", ya pryishov – tebe nema, shukav tebe povsyudy.
Ty kazala: "Pryidy", ty kazala, kudy, ta tebe na tomu misci ne bulo y ne bude.
Ty kazala: "Pryidu", ty kazala: "Budu", ya pryishov – tebe nema, shukav tebe povsyudy.
Ty kazala: "Pryidy", ty kazala, kudy, ta tebe na tomu misci ne bulo y ne bude.
Ty bahato povidala, bahato kazala, obicyala, a naspravdi inshoho kochala.
A koly ty zrozumila, shcho ya taky krashchyi, to vidrazu podalasya v rozshuky propashchych.
To z koly diznavsya ya, shcho ty mya shukayesh, vyishov ya tobi nazustrich: "Shcho darma blukayesh?"
Znovu meni obicyala, prosyla, blahala – chchaty ya chotiv na te, shcho ty meni kazala.
Ty za mnoyu, moya lado, bilshe ne zurysya – ya livoruch, ty pravoruch, vraz i roziyshlysya.
Molodcyam usim nauka – koly taka sprava, ne pytaysya, de voda, bo zamuchyt' spraha.