Tam, nad mohyloyu heroya, –
Skorbota schylenych derev,
Yaki shepochut' v nespokoyi,
Shcho vin zyve, shcho ne umer.

Pryspiv:
Vesny ne vbyty, ne zdolaty,
Yunac'kych ne zhasyty lit.
I syn zyve, bo vichna Maty
I vichnyi molodosti kvit.

Polyne pisnya cya z vitramy
Pelyustok snihom v dalynu;
Yunak zyve des' pomiz namy,
Svoyu shukayuchy vesnu.

Pryspiv

O, yak prozyv yunak toy malo,
Yak malo vin proyshov dorih...
I dosi shche zdayet'sya mami,
Shcho lysh perestupyv porih.

Pryspiv

Yoho roky plyvut' nad svitom,
Nemov chmarynonky yasni,
A vin, kochannyam ne zihrityi,
Pala v bezsmertnomu vohni.

Pryspiv