Oy tam pidi L'vovom stalasya novyna,
Zcharuvala Marusenka vdovynoho syna.

A yak mala charuvaty, klykala do chaty:
– Pryidy, pryidy, miy Vasylku, shchos' mayu skazaty.

Oy pryishov vin do svitlonky, stoyit' charka pyva:
– Vypyi, vypyi, miy mylenkyi, bo ya vze vypyla.

– Yak vypyla tu odnuyu, vypyi shche druhuyu,
Moze, ty mi chariv dala, otrutu yakuyu?

– Chiba by ya durna bula, rozumu ne mala,
Shchob ya svomu Vasylechku otrutu davala?

Oy pryishov vin dodomonku, siv sy na lavonku,
Pytayet'sya yoho maty: "De z ty buv, synonku?"

– Oy buv ze ya u Marusi, v Marusenky v chati,
Dala meni charku pyva ta y mushu vmyraty.

Konya vedut', mercya vezut', kin holovu klonyt',
Molodaya Marusenka bili ruchky lomyt'.

– Polamala by vas, bili ruchky, vid palcya do palcya,
Nema, nema ta y ne bude Vasylya-kochancya.