Osinnim vechorom ty tycho plachesh...
Tak sumno, shcho navit' nebesa rydayut'.
Ty dumayesh, shcho mene pobachysh
I dumky tvoyi nas oboch vbyvayut'.
Ya za krok vid tebe ta ne mozu torknutys',
Bo dusha moya do neba prykuta.
Bilshe za vse chochu ya povernutys'
Ta trymayut' mene nebesni puta.

Pryspiv:
Zyteli Rayu, Vas ya blahayu:
Oblyshte mene choch na den,
Bez moyeyi kochanoyi ya pomyrayu –
Pomru bez yiyi anhels'kych pisen!
Zyteli Rayu, Vas ya blahayu:
Povernit' mene choch na myt',
Bez moyeyi kochanoyi ya pomyrayu –
Pomyrayu, bo dusha bolyt'.

Zyttya moye nenache son
I Ray nenache peklo.
Nebo – anhels'kyi polon
I vono do mene zvyklo.
Ta ya pruchayus' – ya chochu zyty.
Chochu vustamy tebe torkatys'.
Chochu vzyaty y poletity
I do Rayu vze ne povertatys'.

Pryspiv

Pohlynulo svitlo mene us'oho
I ya ne v zmozi voruchnutys'.
Ya z ne bazav nichoho zloho...
Prosto chotiv... Chotiv povernutys'.
Ta os' ya vidchuv anhelovi kryla.
Vony buly odrazu z zi mnoyu.
Ya pobachyv tebe, moya myla.
Ty skazala: "Ya vichno budu z toboyu!"

Pryspiv