Bilym puchom zamete navkolo,
Chornym hryfom namalyuye kolo,
Pidiydu i podyvlyusya kvolo,
Chorno-bilo...Krashche b bulo holo.

Prysluchayusya i chuyu holos:
"Roztyratymesh v dolonyach kolos,
Abo zminesh na sutanu volos.
Yakshcho zmovchysh, ne skazesh pravdy vholos!

Nashym dityam i dityam nashych ditey."

Rozibratysya vpered z soboyu,
Rozproshchatysya vidtak z toboyu,
Potim movchky hotuvaty zbroyu.
Chuyesh-truby! Znak-vpered, do boyu!

Roste napruha, povni syloyu zyly,
Stari kartyny v pam’yati ozyly,
Znov vohon! Ne zberehly, ne vstorozyly,
A vse dlya choho? Vse dlya toho, shchob zyly.

Nashi dity i dity nashich ditey.

A chy zhadaye chtos' na popelyshchi,
A chy viter roznese-rozsvyshche:
"Posluchay sam, i inshych poklych shche,
Ciyeyi pravdy zerna dani zvyshche!"

Davay, davay! Prodovzuy spivaty!
Vona proyde kriz' stiny i hraty,
Kriz' pokolinnya pokolin soldativ,
A chy zachochut' vony yiyi znaty?

Nashi dity i dity nashych ditey...