Cholodnyi viter, tretya nochi, nas dvoye
Banalnyi pochatok sumnych istoriy
Ruka vze ne v ruci, slova proshchannya ci
Niby vse zrozumilo, a niby ni

Bezlyci prochozi, zachyneni dverci
I viryu, vsim bayduze shcho ye na serci
Ce znala lysh ty yak bolilo vono
Dva psycha, tramvay, chorno-bile kino

"Ya vypravlyu vse, ya zroblyu, ya zumiyu"
I ya rozumiyu, sobi ya ne viryu
"Ne vybachu bilshe, ne treba prosyty"
Tvoyi mokri shchoky, roztoptani kvity

I znovu lysh tysha, z pid’yizdu chtos' vyishov
Ty tut, ty shche ye, ty shche chuyesh mene
Ne chochesh, c'oho, ale bachysh mene
Ne chochu proshchatys', ty mozesh diznatys'

Yak tebe kochayu ya, kochayu ya, kochayu ya...

Zachyneni dveri, ty vze ne zi mnoyu
Ya syadu na zemlyu, sebe zaspokoyu
I tak prosydzu cilu nich, pevna rich
Zamerznu pid tvoho budynku stinoyu

Shchos' stuknulo v serci i rizko porvalos'
Kartatymu dovho shcho duren, ce stalos'
Skuryu syharetu, i znovu, i znovu
Cya pauza vichna – naytyazcha rozmova

Ty zaydesh do chaty, zakryyesh kimnatu
I vklyuchysh noutbuk, i pidbavyvshy zvuk
Zaplachesh... ty vse z taky lyubysh
A ya ne vidchuyu vze niznych parfumiv tvoyich aromatu

Ya yich ne skazav, ne skazav ya cych sliv
Chy shchos' zrozumiv ya? Tak, ya shchos' zrozumiv
S'ohodni rozbylys' dva lyublyachych sercya
Yak zal meni, shcho ne dovedet'sya skazaty

Yak tebe kochayu ya, kochayu ya, kochayu ya...