A ponedilok – den velychnyi,
Prozori, sylni pochuttya.
Vytayut' syly potoybichni,
Dolayut' smutok, mayattya,
U ponedilok nadychayus' ya!

U den ocey use mozlyvo,
Pochaty vse, a potim zav’yazat'.
Yak ptacha, Feniksom litaty,
Dereva v hayu obiymat',
Zakony Vsesvitu syahat'.

Meni nevidom sum i skyhli,
Ya po zyttyu plyvu, mov cheruvim.
Nas poryatuye Dza yedynyi,
Allach i Krishna navzdohin.
Sobi ya sam i boh, i syn!

Bilym pyshu po bilomu ya –
Zdrastuy, nezaymanyi svit!
Lyshym Zemlyu krasyvoyu my
Kriz' terny zoryanych lit.
Vse, shcho mene dyvuye,
Ya osyahnu u snach.
Des' poza Himalayamy
Ya poladnayu dach.

U nebi blyskavka zevriye,
Veselka syaye nesumna.
Raptovo dumkoyu chmiliyu,
Shcho ponedilok lyublyu ya,
U ponedilok, druzi, viryu ya!

I na ostanok mayu shche dodaty
Miy osobystyi zapovit,
Shkoda, chto lyubyt' narikaty,
Kartaye nezbahnennyi svit,
Toy ne zyve, chto ne uzrit.

Bilym pyshu po bilomu ya –
Zdrastuy, nezaymanyi svit!
Lyshym Zemlyu krasyvoyu my
Kriz' terny zoryanych lit.
Toy, chto ide krasyvo,
Chto obyra zyttya,
Nay nebokray minlyvyi
Dast' novi nabuttya!