Lystopad – pechalne dyvo, ce zurba derev.
Znovu osin u polon sercya bere.
Tak buvaye, opadaye lystya voseny,
Tak rankom opadayut' nashi sny.

Tycho slozy opadayut', tycho yde lyubov.
Movchannya – vyrok bilshosti rozmov.
Opadayut' nashi roky tycho v son-travu,
Ya sny kolyshni bachu nayavu.

Pryspiv:
Lystopad zahublenych nadiy,
Nestavshychsya podiy,
I nezdiysnennych ta daremnych moyich mriy.
Miy sad po oseni pustyi,
Yoho davno pokynuv ty,
I zamita slipa pechal tvoyi slidy.

Ne pyshy lystiv proshchannya – ya proshchayu vse.
Nas dolya, nache lystya, roznese.
Ne kyday na viter slovo – ptachom poletyt'
U neba biryuzovoho blakyt'.

Pryspiv

Osin serce polonyla, ta ne nazavzdy,
Pro lystopad kolys' zhadayesh ty.
Yak zurylysya dereva v rozstavannya chas,
Yak osin raptom rozluchyla nas.