Ya na sviti prozyv, nache spalach zori na svitanni,
Nache kraplya rosy, nache kryk zuravlya – tilky myt'.
Ya ne viryv niyak, shcho y do mene pryide den ostanniy,
I v zertovnim vohni moye serce na popil zhoryt'.

Ya z tak shchedro kochav, ya tak viryv u zori i ochi,
I dusheyu svoyeyu ya vas, yak umiv, prychashchav.
Ale vydno Hospod' meni krashche zyttya naprorochyv,
I do sebe zabrav, shchob u rays'kim sadu ya spivav.

Pryspiv (2):
Na mohyli moyiy posadit' molodu yavorynu,
I ne plachte za mnoyu, za mnoyu zaplache ridnya.
Ya lyubyv vas usich, ta naybilshe lyubyv Ukrayinu,
Pevno, v c'omu i ye ta nayvazcha provyna moya.

Chay dusha pereselyt'sya v dyvnyi toy ray potoybichnyi,
De takych, yak i ya, nazlitalasya cila sim’ya.
Tilky nashcho meni ti blazenstva rozkishni i vichni,
Yak meni ne vsmichnet'sya donka-syrotynka moya.

U dalekych svitach yakos' raptom use ya pokynu,
Bo vviyde meni v dushu slozynoyu i chebrecem,
I dodomu choch vitrom, choch promenem soncya polynu,
I lehenko viynu nad tvoyim, Ukrayino, lycem.

Pryspiv