Nebo proletilo yaskrave i chyste,
Yak kochannya moye, nizne y barvyste.
Stilkoch mav divchat, rozcharuvavsya v lyubovi,
Krasa potrebuye zertv, a kochannya – krovi.
Cholodno duze i zarko, yak prosto,
Use ce romantyka i my vze dorosli,
Ale, yak shche dity, blukayem, shukayem,
Kudy prytulytys' shchaslyvo, ne znayem.
I ya shukav, komu zahlyanuty chotilos' v ochi,
Koho ne nalyakaye prohulyanka pid barvamy nochi.
Ya lysh odyn i ty insha odna,
S'ohodni na biy vyklykaye krasa.

Pryspiv:
I ty stoyish peredi mnoyu,
Ty syayesh, nache zori.
Tebe vidchuty ya ne mozu,
Torknutysya ya chochu.
Bo ty zyvesh v moyiy uyavi,
U mriyach chodymo na hrani.
I peretnutysya ne mozem,
Shukayuchy choho my chochem. (ves' kuplet – 2)

Kochav kolys', kohos' lyshav, mene kydaly,
Dumav ne prozyvu, pochuttya na klapti rozryvaly.
Ale ne znav todi tebe, ne bachyv idealu,
Todi strazdav, a vony vsi zlovtishayuchys' chekaly.
Pysav virshi yim vsim, bulo bezodni malo,
Zaproshuvala do sebe, ale ne pryimala.
A ya blahav i os' nareshti ty peredi mnoyu
I ya ne znayu, shcho kazaty. Ostannye slovo za toboyu.
Vtrachena svidomist' i ya vze ne sviy,
Nichoho ne zalyshyv sobi, viddav tobi, ya tviy!

Pryspiv