Osidlayu krylatyi viter,
Hostri shpory vzenu u boky, –
I sternya ne taka vze zbyta,
I tuman ne takyi hlybokyi.

Doky krov ne stoyit' u vichchyu,
Doky biy ne hrymyt' u vuchach,
Chochu vtomlenym peredplichchyam
Vchuty vtichu ne vbyvchych ruchiv.

Tycho ponochi, son ubohyi,
Nayizacheni middyu surmy.
Day ze, Chreste, vdyahty ostrohy,
Day ze vitru smutnomu durnyu.