Vezly solov’yiv nashych naddnipryan
Cherez hory, cherez doly ta y za okean.
V kanads'ki hayi sribnoyi zemli,
Oy plakaly, oy rydaly v klitci solov’yi.

Moknut' yich krylcya, moknut' yich sercya
Sviy kinchaye shlyach tak za ptachom ptach.

Kvity i sady pryzylysya tam.
Perevezly lyudy movu cherez okean.
Ne pryzylys' ni, tilky solov’yi, –
Ne spivayut', povertayut' dodomu vony.

Chy to doshch, chy snih, chy lychyi buran.
Na Vkrayinu vony lynut' cherez okean.
Stohnut' solov’yi, plachut' solov’yi, –
Ne domchyt' yich buynyi viter u ridni krayi.