Zryvaye dach
Ta peche v moyich skronyach.
Katastrofa
Zatyahnulas' nenarokom.
Krach!
Ya niby ranenyi ptach.
Zyva istota,
Shcho b’yet'sya vid toku.
A misto spyt' i ne chuye
Moyich krykiv,
Moyich udariv liktyamy
Ob stinu.
A misto spyt' i ne bachyt'
Moyi ochi.
Ne vidchuvaye, yak lamaye
Meni spynu!
I shcho robyty,
Koly prosto bezvychid',
Koly ne znayesh:
Napravo chy vlivo?!
De prochytaty,
Prosluchaty, vchyty,
Yak dyvytys' vpered,
Ale smilo?!
Ne vidpuskaye,
Zburlyaye, yak kamin,
Perekydaye z holovy
I na p’yaty.
I ty ne znayesh,
Shcho z toboyu bude dali,
Yaki v boyu
Tvoyi budut' vtraty?!

Pryspiv:
Mayesh kryla – to litay!
Mayesh plechi – to trymay!
Mayesh vucha – to sluchay!
Viru v sebe ne vtrachay!

Yakby ya mih
Zazyrnuty v maybutnye,
Perekrutyty i
Postavyty krapku.
Yakby ya mih
Roztroshchyty mynule
I buduvaty vse
Znovu spochatku.
Nalashtuvaty
Micni korydory,
Vidkryty vikna,
Vsmichnutysya shchyro.
Kontrolyuvaty
Vsi tochky opory
I znaty, shcho v mene
Micna kvartyra!
Ne syade dach,
Ne rozvalyat'sya stiny,
Postiyno teplo
I solodko bude.
Z moyich dumok
Poznykayut' vsi tini,
A vranci
Chtos' laskavo rozbudyt'!
Perestuplyu za porih
I zradiyu:
Navkolo kolorovi sny,
Nache mriya.
Ya ozyrnus'
Na svoyi katastrofy
I zrozumiyu,
Shcho mayu nadiyu!..

Pryspiv