U lisi, u temnomu sered pachuchych trav
Lezyt' kozak ranenyi, lezyt', nenache vpav.

I rany zavyvayut' yoho virni druzi,
I krov yomu hamuyut', a vin – nenache v sni.

V nedilyu duze rano, yak pochalo svitat',
Bizyt' yakas' divchyna, do nas vona bizyt'.

Prybihla do myloho, pochala hovoryt':
"Oy mylyi miy, mylenkyi, a shcho z tebe bolyt'?"

Bolyt' mene serdenko ta pravaya ruka,
Shcho kulya poranyla, kulya bilshovyka.

Myla moya divchyno, ya vze proshchayusya,
Bo bilshe ya vze ne budu z tobov strichatysya.

Idy, idy dodomu, na mene ne chekay.
Idy, idy dodomu ta inshoho shukay.

Divchyna, yak pochula, pochala plakaty:
"Meni uze dodomu nema choho ity".

Vse lehshe, lehshe, lehshe v kozaka serce b’ye...
Vze skoro den mynaye i nichka nastaye.

"Vy, virni moyi druzi, pyshit' do rodyny,
Nechay vona pryyide mene pochovaty".

Az pryishla stara maty nad synom rydaye,
A staryi, syvyi bat'ko – za synom vmyraye.