Tam u Penkach, na chutori, pid lisom
Viddil spochyvaty stav,
A kat chervonyi tochno vze rozvidav
I okruzat' dovkola stav.

Tam u Penkach, na chutori, pid lisom
Yurko na stiyci stoyav.
Zaprymityvshy, vin vbihaye v chatu
I vsim cyu vistku podav.

Pershyi Hnatko – buv smilyi provodyr,
A komandyr – slavnyi Zuk,
Mov orly Yurko y kucheryavyi Homin,
Ta slavnyi nash Bohun.

I kryknuv Zuk: "Hey chlopci, do zbroyi!",
A sam podavsya vperid.
Vdaryla kata hostra kulya –
Yoho u hrud' ranyt'.

Vytyah pistol drozachoyu rukoyu,
Holovu tyazko ranyt'...
I kryk chuv: "Chlopci, borit'sya zavzyato,
Shchob rabamy ne vmyrat'!"

I shche ne skoro smert' yoho prychodyt' –
Kat zyvym yoho u ruky vzyav,
Vykolov ochi, rozpikav zalizo,
Na ordeny kolky vbyvav!

A druzi yoho borolysya zavzyato,
Kat do nych lysty pysav:
"Bandery, zdaytes', volos vam ne vpade".
Hnatko yim vidpovid' dav:

"My – ukrayins'ki revolyucionery,
Chervonomu katu ne zdamos'!
Znaye koznyi z nas, za shcho vin b’yet'sya,
Shchob rabamy zyt' ne dovelos'!"

Lysh druh Sivach odyn vernuvsya z boyu,
V ridnyi teren pereyshov...
Ta ne mynula smert' yoho heroys'ka –
I tam yoho kat znayshov.