Hey tam u Vilchivci, tam divchyna zyye,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.
Smiyut'sya kari ochi, yak zori sered nochi,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.

Do toyi divchynonky chorunzyi zachodyv
I v synich ochenyatach spokiy dushi vtopyv.
Chy v chati, chy na poli vin klyav neshchasniy doli
I v zlosti dvi rosiys'ki dyviziyi rozbyv.

Az raz u temnu nichku, yak svit bezzurno spav,
Tayemnymy stezkamy moskal na polk napav.
Yak lev, nash Chernyk byvsya, ta y vin vkinci zmoryvsya
I razom z tovarystvom v nevolenku popav.

Teper vin masheruye v dalekuyu Sybir
I ochi vse zvertaye do yasnych, yasnych zir.
A skilky raziv hlyane, to Vilchovec' spom’yane
I dyvyt'sya tak sumno v syniyuchyi prostir.