V chystim poli kray dorohy
Tam Ivanko pluhom ore.
Pole ore, zasivaye.
Zasivaye shche y skorodyt'.
Shche y skorodyt', Boha prosyt':
– Vrody, Boze, huste zyto,
Huste zyto, zolote steblo,
Zolote steblo, sribnyi kolos.
Yak vrodylo huste zyto,
Zolote steblo, sribnyi kolos,
Stav Ivanko dumat', hadat',
Yak te zyto v poli prybrat'.
Zibrav zenciv, sto molodciv,
Sto molodciv, dobrych lyudciv.
V poli kipok bilsh yak zirok.
Zrobyv stozok, vysokyi vershok.
Na tim stozku voron sydyt'.
Voron sydyt', u dal hlyadyt'.
Stav Ivanko dumat', hadat',
Yak vorona z polya zihnat'.
Luk napravlya, vhoru strilya.
Stav toy voron ta y promovlyat':
– Oy Ivanku, ne treba strilyat',
Stanu tobi ya v pryhodi.
Bude ity driben doshchyk,
Nakryyu ya tebe krylom.

("Dobryi vechir!" – promovlyayuchy).