W czystim poli kraj dorohy
Tam Iwanko płuhom ore.
Połe ore, zasiwaje.
Zasiwaje szcze j skorodyt'.
Szcze j skorodyt', Boha prosyt':
– Wrody, Boże, huste żyto,
Huste żyto, zołote stebło,
Zołote stebło, sribnyj kołos.
Jak wrodyło huste żyto,
Zołote stebło, sribnyj kołos,
Staw Iwanko dumat', hadat',
Jak te żyto w poli prybrat'.
Zibraw żenciw, sto mołodciw,
Sto mołodciw, dobrych łjudciw.
W poli kipok bilsz jak zirok.
Zrobyw stożok, wysokyj werszok.
Na tim stożku woron sydyt'.
Woron sydyt', u dal hljadyt'.
Staw Iwanko dumat', hadat',
Jak worona z polja zihnat'.
Łuk naprawlja, whoru strilja.
Staw toj woron ta j promowljat':
– Oj Iwanku, ne treba striljat',
Stanu tobi ja w pryhodi.
Bude ity driben doszczyk,
Nakryju ja tebe kryłom.

("Dobryj weczir!" – promowljajuczy).