– Oy chy meni vdovu braty, chy vdovy divchynu,
Oy chy meni pustytysya v pustuyu pustynyu?

Ide hultyay ulyceyu, v sopilochku hraye,
Kazut' lyudy – to parubok, a vin zinku maye.

Zaklykaly molodyci nichku nochuvaty,
Postavyly storozenku – od bab vartuvaty.

Vartuvala storozenka – vsi dobriyi lyudy:
– Tikay, tikay, hultyayenko, bida tobi bude!

A molodyi hultyayenko i sam dohadavsya,–
Zihnuvs', zihnuvs' ponad tynom ta y v zilli schovavsya.

Pishly tiyi molodyci toho zillya rvaty,
Staly toho hultyayenka slidy piznavaty.

Nema z toho hultyayenka, nema yoho tuta,
Povschodyla po slidochkam shalfiya ta ruta.

Oy vyskochyv hultyayenko ta vzyavsya u boky:
– Podyvit'sya, molodyci, yakyi ya vysokyi!

Podyvit'sya, molodyci, u koho ya vdavsya,
Chiba daste kopu hroshey, shchob pozenychavsya!

Perebredu bystru richku, na berezku stanu –
Odna nese varenyky, a druha smetanu!

Perebredu bystru richku, stanu na pisochku –
Odna myla shtany nese, a druha – sorochku.

A kotora shtany nese, to ta moya bude,
A kotora rubashechku – pushchu pomiz lyude!