Ya vse tobi proshchu,
Ale ne povernus' do tebe,
Perebolilo vse,
I ne vertay mene, ne treba!
Shche v pam’yati zyvi
Ti zustrichi yasni, zadani
Ta zahubyla yich
Zorstokist' sliv tvoyich ostannich.

Pryspiv:
A koly pryide nich
I chas dlya rozdumiv nastane,
Ty zrozumiyesh:
Cya lyubov bula i persha, i ostannya.
Ty zrozumiyesh, ce lyubov
I znovu bude tyazko...
Ale, yak bolisno y nesterpno zabuvat'
I povertaty vazko...

A skilky bulo dniv
V vohni obiym tvoyich, kochana.
Ne vystachalo sliv
Dlya nashych pochuttiv, kochana.
I svyata, ti zemni,
Chotilos' zberehty nadovho.
Kudy podilos' vse
I vidiyshlo vono do koho?

Pryspiv

Chto vynnyi, lyuba, z nas? –
Rozsudyt' tilky chas,
Rozsudyt'...
Ta krashche, niz bulo,
Ne spodivaysya, ni, ne bude!
Ne bude zabuttya
I shchastya vorottya, ya znayu.
I v kolorovych snach
Mene ty shche ne raz zhadayesh.

Ty zrozumiyesh, ce lyubov
I znovu bude tyazko...
Ale, yak bolisno y nesterpno zabuvat'
I povertaty vazko...