Vze zorya vechirnya zapalala v luzi,
Ta lunayut' dzvony v kovaleviy kuzni.
I choch ruky y ochi v noho chorni – chorni,
Ta dusha vohnysta nache zar u horni.

Pryspiv:
Yak vohnyu solista – strinem kovalya,
I na zustrich nashu viz'mem skrypalya,
Sluchay no, muzyko, skazem skrypalyu,
Podaruy naykrashchu pisnyu kovalyu.

Zakruzlyaly v tanci spravzni dva maestro,
Skrypka i pidkova charuvaly serce.
Bo skrypal z kovalem znayut' tayemnyci
Toy – dzvinkoyi pisni, toy – dzvinkoyi kryci.

Pryspiv

Lyne az pid nebo, az pid same nebo,
Muzyka vohnyu i muzyka vohnenna,
Zupynysya skrypko, skrypko nevblahanna,
Bo u kovalya ye moloda kochana.

Pryspiv (2)