Pryvityk, kochana moya Andzelino!
Davno ne pysav tobi. Vybach, yedyna –
ne mih nashkrebty svoyich krovnych na marku.
Nu yak v tebe spravy? V Ameryci zarko?

Ne padayut' bilshe na vas samoloty?
U nas, v Ukrayini, ta sami turboty:
zadovbala ridna vlada, prezydent, kabmin, nardepy;
shche y "Karpaty znov prohraly. Os' taka oto chalepa.

Ta ne vse vze tak pohano – v mene druzi ta robota.
Vse mohlo by buty dobre, ta zacharyuye bykota.
Ot nedavno perestrily mene dovbani skinchedy,
daly kopnya y nakazaly, shchob zistryh nehayno dredy.

Ya poslav usich yich nachuy, zarobyv shche raz po pyci...
Nu yaka yim, blin, riznycya – chy patlatyi ya, chy lysyi!
Plachu tycho i dyvlyus' na ukrayins'ke sire nebo.
Durnyam cym ne zrozumity, Andzelino, ce z dlya tebe!

Andzelina!

A po yashchyku nedavno ya pobachyv tvoyu pyku.
Boze, ya tebe kochayu! I svoyu lyubov velyku
donesty tobi tak chochu. Os' pobachysh, ya pryyidu,
Peretnu usi kordony (yakshcho treba – y Antarktydu),

pryvezu tobi hostynciv – banku sala, plyashku vodky,
iz Banderoyu futbolku ta svoyi veseli fotky;
Rozkopayemo hrobnycyu, vyp’yem zovsim nebahato.
Vsya Ameryka pochuye – v Andzeliny Dzouli svyato!

Pereday vitannya "Kornu", bud' shchaslyva ta zdorova,
do pobachennya, kochana! Pidpys – tviy Yurko zi L'vova.

Andzelina!