"Oy ty, divchyno zaruchenaya,
Choho z ty chodysh zasmuchenaya?"
"Oy chodzu, chodzu zasmuchenaya,
Shcho ne za tebe zaruchenaya!"

"Oy ty, divchyno, slovamy bludysh,
Sama ne znayesh, koho ty lyubysh!"
"Oy znayu, znayu, koho kochayu,
Tilky ne znayu, z kym zyty mayu!

Oy znayu, znayu, iz kym kochayus',
Tilky ne znayu, z kym izvinchayus'.
Vyidu na pole, hlyanu na more –
Sama ya bachu, shcho meni hore.

Sama ya bachu, choho ya plachu:
Svoho myloho v vichi ne bachu.
Budu stoyaty na tim kameni,
Poky ne pryide mylyi do mene!

Budu terpity velyku muku,
Poky ne skaze: day, serce, ruku!
Vyidu na pole, na tu muravu,
De ya z mylenkym mala zabavu.

Z riznoho cvitu vinky splitala,
Bilenkym lychenkom vsich charuvala.
Ty prysyahavsya peredo mnoyu
But' moyim muzem, a ya – zonoyu.

Neshchyra bula prysyaha tvoya,
Teper ne miy ty, a ya ne tvoya!
Budu kazaty svitu cilomu,
Shchob vin ne viryv nide y nikomu.

Bo ya sama teye zaznala,
Koly nevirnoho virno kochala...
Koho lyubyla, toy – za dveryma,
Koho ne znala – muzem nazvala!"

"Oy ty, divchyno-charivnychenko,
Prycharuvala moye serdenko!"
"Yakby z ty tak znav z siney do chaty,
Yak ya umiyu vsich charuvaty!

U mene charonky – chorniyi brivonky,
Moya prynada – sama moloda;
U mene charonky zavzdy hotovi –
Bileye lychenko i chorni brovy!"