Stiy, miy konyu, stiy
Ya perechreshchusya, vklonyusya zemli svyatiy
Hriy, Yarylo, hriy,
Prorostay, kolosysya, pshenyce, zriy
Stan, miy konyu, stan
Shcho za chorni chvosty viter v nebo zviv.
V cyu ranishnyu ran
Ce ne zapach pechenych chlibiv...

Ce smert', ya yiyi vpiznayu,
Ce vona tancyuvala na momu podvir’yi
Stoyu, na porozi bat'kiv
Rozkolotyi navpil u viri y nevir’yi.

Ce vohon,
Zabyraye
Svoyu danynu.

Bil, nesterpnyi bil
Obiymaye yestvo i styskaye shablyamy muk.
Znov cilyt'sya v cil
V neprykryti tyly vsich moyich holych spyn.
Krov, po zemli krov
Kruhom vid shyrokych shlyachiv do vuz'kych stezyn.
Ni slova ne mov!

V chim povynen ya, Boze, skazy...

Ce ya, tviy zahublenyi syn
Chovayusya v temryavi vid pokarannya
Ce ya, tviy zahublenyi syn
Strazdayuchyi vid ne lyubovi y ne neznannya.

Ce vohon,
Zabyraye
Svoyu danynu.

Strach, chay zhyne strach
Odynadcyata zapovid' Boza: "Ne biysya!"
Syn neba nash dach i klyche zemlya
Chody, synku, zihriysya.

Ta vse yakos' ne tak
Znyshcheno traven, porubano
Vsi shlyachy vorottya
Nas chekayut' zabuti stepy...