Stij, mij konju, stij
Ja perechreszczusja, wkłonjusja zemli swjatij
Hrij, Jaryło, hrij,
Prorostaj, kołosysja, pszenyce, zrij
Stań, mij konju, stań
Szczo za czorni chwosty witer w nebo zwiw.
W cju ranisznju rań
Ce ne zapach peczenych chlibiw...

Ce smert', ja jiji wpiznaju,
Ce wona tancjuwała na momu podwir’ji
Stoju, na porozi bat'kiw
Rozkołotyj nawpił u wiri j newir’ji.

Ce wohoń,
Zabyraje
Swoju danynu.

Bil, nesterpnyj bil
Obijmaje jestwo i styskaje szabljamy muk.
Znow ciłyt'sja w cil
W neprykryti tyły wsich mojich hołych spyn.
Krow, po zemli krow
Kruhom wid szyrokych szljachiw do wuz'kych steżyn.
Ni słowa ne mow!

W czim powynen ja, Boże, skaży...

Ce ja, twij zahubłenyj syn
Chowajusja w temrjawi wid pokarannja
Ce ja, twij zahubłenyj syn
Strażdajuczyj wid ne łjubowi j ne neznannja.

Ce wohoń,
Zabyraje
Swoju danynu.

Strach, chaj zhyne strach
Odynadcjata zapowid' Boża: "Ne bijsja!"
Syń neba nasz dach i kłycze zemlja
Chody, synku, zihrijsja.

Ta wse jakos' ne tak
Znyszczeno traweń, porubano
Wsi szljachy worottja
Nas czekajut' zabuti stepy...