V dytynstvi mene ne lyubyv nichto!
Koly vsi chodyly v kurtkach, ya nosyv palto.
Usim davaly v shkolu hroshi ta pyrizky,
A ya tahav z soboyu zarozumni knyzky.
Na shkilniy dyskoteci vsi rozbyvalysya na pary,
Tilky ya ne rozbyvavsya, bo nosyv okulyary.
Zartuvav, yak makitra, tancyuvav, yak polino –
Ruky smykalys' nezhrabno, ne zhynalysya kolina.
Ya pidchodyv do divchat – vony zavzdy vtikaly!
Chlopci byly, yak chotily, ta yim c'oho bulo malo!
Pomiz mnoyu ta lyud'my bula prokopana meza –
Nichto zi mnoyu ne druzyv, nichto mene ne povazav.
Skazit' choch odne pryyemne slovo meni!
Ya pytayu – ya choroshyi? Vsi vidpovidayut' – ni!
Ya pytayu – ya pohanyi? Vsi vidpovidayut' – tak!
Znachyt' ya – potenciynyi seksualnyi maniyak!

Pryspiv:
Kozen knyzkovyi chrobak –
Potenciynyi maniyak!

I tilky na urokach sytuaciya minyalas' –
Mene raptom vsi lyubyly, vsi do mene posmichalys'!
Ya rozv’yazuvav zavdannya, ya pidkazuvav, shcho znav.
V mene spysuvaly vsi, bo ya ce koznomu davav.
Ta za rozkladom lunaye na perervu dzvinok,
Vse – zakinchylas' nauka, vse – zakinchyvsya urok!
I ya znovu ne potriben, ya i znovu vsim hydkyi!
Ya zapytuvav u mamy – nu chomu ya takyi?
Hovoryla meni mama: holovne v zytti – znannya!
Nu y nechay ya trochy dykyi, nu y nechay ya rozmaznya!
I vidkryla po-sekretu meni istynu prostu –
Ya zminyu usyu planetu, chay-no trochy pidrostu!
Ya pidris, ta ne zbulysya harni mriyi moyi –
Sydzu na mizerniy zarplati v napivzyvomu NDI.
Ya ne stav velykym vchenym, ne zminyv usyu planetu,
Zate ya duze dobre znayu haryachi sayty Internetu!

Pryspiv