Mala maty odnu dochku, Katerynov zvala,
Oy bo z taya Katerynka matir zmudrovala.
Pishla, pishla Katerynka v horodec' po zillye,
Za nev, za nev matinonka, Katerynka vmlila.
– Zillye, moye zelenoye, ya si ne kosychu,
Velykoho zakochannya nikomu ne zychu!
A v nashoyi Katerynky chata pry dorozi,
Ne raz yeyi mamka byla v kraynim oborozi.
– Oy yaka z ty, Katerynko, nelyuba, nelyuba,
Oy yaka z ty, Katerynko, vchynyla si hruba!
– Ta ya ishla cherez horu ta y utomylasya,
Nadybala kernychenku, vody napylasya.
– Yakos' meni, Katerynko, po tobi vydyt'sya,
Yakos' tobi, Katerynko, z dushi hamotyt'sya*.
– Ta ya yila vnochi chyrok, ne bulo si vydko,
Zaletila v chyrok mushka, ta vzyalosya hydko.
Oy toy on tam, moya mamko, on tam u lozyni,
Davav kozak na rantushok svoyiy Kateryni.
Ide mamka doli selom, tam ptashky spivayut',
Moloduyu Katerynku v rantuch zavyvayut'.
Ide mamka doli selom, tam tycha vodycya:
– Oto z z meyi Katerynky harna molodycya!
Chodyt', [chodyt'] kozachenko popid toy lisochok,
Dobyraye zovtych kruhiv ta na kolysochku.
Zovtych kruhiv, zovtych kruhiv, tonki vorozochky**,
Day ze, boze, Katerynci lehki rodynochky!