Szczo mało statys', te maje buty,
Szczo mało statys', te maje buty.

Ty kochannja pidkynuła nasze, zozulja,
A sama widłetiła w dałeki i tepli kraji,
Jak hodyt'sja, domiwku newdowzi zabuła,
Newidomo do koho hornułysja kryła twoji.

Wyrostaje twij syn pry bat'kach i pytaje pro mamu,
Na peczalnych kazkach czużyny wyrostaje twij syn,
W tełefonnych dzwinkach i skupych tełehramach:
"Powertajtesja, mamo, ne możu ja żyty odyn!"

Szczo mało statys', te maje buty –
Łehko rozstatys', ważko wernutys'...

Perepownjat' krajinu moju zozuljata,
I na oslip łetitymut' znow do czużoho hnizda.
Ja zbahnuty ce możu, ałe ne pryjnjaty
I szczodenno do Boha zwertajus': "Nadiju podaj!"

Szczo mało statys', te maje buty –
Łehko rozstatys', ważko wernutys'... (2 rjadky – 4)