Shcho malo statys', te maye buty,
Shcho malo statys', te maye buty.

Ty kochannya pidkynula nashe, zozulya,
A sama vidletila v daleki i tepli krayi,
Yak hodyt'sya, domivku nevdovzi zabula,
Nevidomo do koho hornulysya kryla tvoyi.

Vyrostaye tviy syn pry bat'kach i pytaye pro mamu,
Na pechalnych kazkach chuzyny vyrostaye tviy syn,
V telefonnych dzvinkach i skupych telehramach:
"Povertaytesya, mamo, ne mozu ya zyty odyn!"

Shcho malo statys', te maye buty –
Lehko rozstatys', vazko vernutys'...

Perepovnyat' krayinu moyu zozulyata,
I na oslip letitymut' znov do chuzoho hnizda.
Ya zbahnuty ce mozu, ale ne pryinyaty
I shchodenno do Boha zvertayus': "Nadiyu poday!"

Shcho malo statys', te maye buty –
Lehko rozstatys', vazko vernutys'... (2 ryadky – 4)