Czas tecze rikoju wpered,
Dawaj za nym popływem,
Możływo, i dożenem,
Ałe tebe wże nema,
I tycho płacze dusza,
A czas pomału ide,
Nam ne dohnaty joho.
Tebe ne czuty – stina,
Ne choczu dali wże jty,
Wże żyty sensu nema,
Zhority szwydsze b do tła,
A, może, prosto pity,
I duszu zwilnyty na wołju.

Pryspiw:
Jak u kino wpadu na dno,
Wtopłju sebe, mij druh ne pidwede!
Jak u kino wpadu na dno,
Wtopłju sebe, mij druh ne pidwede!

Strach – win je najkraszczyj mij druh,
Koły z toboju udwoch,
Wże ne wytrymuje duch.
A, może sprobujem kłej?
Win nas do sebe wiz'me
I niżno obijme,
A potim tycho pryspyt'.
Tebe ne czuty – stina,
Ne choczu dali wże jty,
Wże żyty sensu nema,
Zhority b szwydsze do tła,
A, może, prosto pity,
I duszu zwilnyty na wołju.

Pryspiw

Tebe ne czuty – stina,
Ne choczu dali wże jty,
Wże żyty sensu nema,
Zhority b szwydsze do tła,
A, może, prosto pity,
I duszu zwilnyty na wołju.

Pryspiw