Żyw ta buw sobi kozak-zirwyhołowa.
Ta spodobałas' jomu żinka druhowa.

Niby j dosi i ne żyw, widszukaw trawu –
Popry Boha zworożyw żinku druhowu.

Dowełys' ity na Sicz pid choruhwamy.
Ta ne z nym buły w tu nicz żinka druhowa.

Sumno szabelky dzwenjat', pył ta zharyszcze.
Idut' na worożu rat' dwa towarysza.

Wtryczi bilsze worohiw. Druh znesyłenyj.
Prołunało pomiż hir: "Proszczaj, myłaja!"

Kozak konyka obnjaw, b’je popruhoju.
Kułju na sebe pryjnjaw, jaka druhowi.

Powertałysja na Sicz pid choruhwamy.
Hirko płakała w tu nicz żinka druhowa.