Skinczywsja doszcz i rynuły slozy
Wid rozuminnja szczo teper my czużi,
Piszła woda i wsich soboju nakryła
Ta stałos' dywo – my dali żywi.
I more sliw my ruchom tił rozsikajem,
Szczob ne tjahnuło nas u wyr poczuttiw,
My jdem na dno i poky dna ne distanem,
Ne zrozumijem naskilky durni.

Ta szczo tut stałos'?! Newże ja ne znaju?!
Czomu zmowczaw koły zmowczała ty?
Ja zawżdy sylno tak łjubyw pirnaty,
Czomu ż teper ja tak bojus' wody?
I pomiż chwyl szczo echom b’jut' u nebo
My zamowkajem na chwyłyny dwi,
Szczob potim znow poczaty wse topyty,
Bo zrozumiły – my zowsim czużi.

I pewno znow z-za chmary wyjde sonce,
Rozhonyt' chwyli i durni dumky,
I pewno znow my nawczymos' litaty,
Ałe czy wse szcze ce budemo my?

I my czużi, u cij wodi, i my pusti, u cij wodi...