Se wyswystuje witer-zboczenec'.
Se kołoda serdec' u rukach.
Se zhornułosja dijstwo swjaszczenne
W biłu krapku – newydymyj prach.
Se postijna wijna introdukcij.
Se tjahuczyj, jak syr epiłoh.
Se wdwadcjate zemłeju protupcjaw
Biłyj kapec' – newydymyj boh.

Se – pomerty zi słowom u horli,
Se u durnjach załyszyty was.
Tilky krapky, widwerti i hordi,
Se rozpnut' sej newydymyj czas.
Se u bukwy składajut'sja doli
Se zhorajut' w oczycjach rjadky
Czornym spysom rozderte na popił
Biłe nebo – moji storinky

W bytwi sliw znow zijszłysja bukwy
Wmerły j wiczno żywut' dumky
Majut' sens tilky ci try krapky
I majbutnje – odni krapky!