Ne mij kumyr ljakływyj krit
Ja choczu żyty, choczu zdobuwaty swit
Na cij zemli ja załyszyty choczu slid
Ja wtiłyt' muszu zapowit

Ne jty do zajdy na pokłon
I ne czekat' swoho narodu pochoron
I howoryt' łysze meczem, spysom zi złom
Ity szukat' nowyj wohoń

Ne zkraju ja zwedu swij dim
Aby w zapiczku buło zatyszno u nim
Sered pustel i Bohom prokljatych osel
Swoju zwedu ja cytadel

Na witer sliw ja ne puszczu
Bo sprahła dił zemlja jak w zasuchu doszczu
I moja mrija duchu ne połon
A łysz nakaz, łysze zakon

Samomu znaju – ne dijty
Chtos' maje prawo dowesty nas do mety
I ja do posłuchu swojij starszyni zwyk
Dlja kohos' ja tak samo prowidnyk

Na samojidstwo tratyt' czas
Nam ne weliw Boh, nam ne weliw Taras
Łysze zusyłljam woli dorohoj cinoj
Zachoczu j budu ja heroj