Naprawo, naliwo – chołodna riłlja...
Zaderu obłyczczja, i budu dywytysja jak
Łitaje nad switom ne Duch, ne Otec', i ne Syn,
A woron, woron – ptach czornyj, szczo zawżdy odyn.

Zdałosja, cju zemłju dusza połyszyła moja,
Iz ptachom tym czornym u nebo połynuw i ja.
Łeczu sobi j bawłjus' miż sirych chmaryn,
Jak woron, woron – ptach czornyj, szczo zawżdy odyn.

U nebi chołodnim odwiczna zyma,
Pid nebom chołodnym niczoho nema.
Nese mene w bezwist' miż hostrych kryżyn...
Ja woron, woron – ptach czornyj, szczo zawżdy odyn.