Tak buwaje, szczo inkoły tjażko
Zrozumity sebe i swit
Wże ne wmity i wse szcze znaty
Chto czużyj szcze, a chto szcze swij.

Napysaty, mabut', ne sztuka
A widczuty – to insza sprawa
Potyrajuczy potim ruky
Pislja hołodu pryjde spraha.

Dysharmonija nepryrodnja
Sypłe zboczene marne switło
Ty odyn, i twoja samotnist'
Pojednaje tebe zi switom.

Jak że tjażko sebe złamaty
Rozriznywszy metu i cili
De nemaje, tam nic szukaty
Hołowne, szczob tebe ne z’jiły...